H.R

واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند

باده از جام تجلی صفاتم دادند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

آن شبــــــ قدر که این تازه براتم دادند

بعد از این روی مـن و آینه وصف جمال

 که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب

مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند

هاتف آن روز به من مژده این دولت داد

که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند

این همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد

اجر صبریست کز آن شاخ نبــاتم دادند

همت حافـظ و انفاس ســحرخـیزان بود

که ز بنـد غـم ایام نجـــاتم دادند

پی نوشت :

مهمترین تصمیم زندگیم رو  توی غربت , تک و تنها گرفتم.

دیشب تا صبح به نماز شب و قنوت گذشت ... آروم شدم.

عهد کرده بودم وقت اذان ظهر , لا به لای شنیدن اذان , محرمیت خونده بشه ...

همین طورم شد خدا رو شکر.

محرمیتت مبارک بانـو, شهری در کنار هافل , freitag 15 februar 2019