ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

ما چون ز دری پای کشیدیم'>کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کـس که بـریدیم ، بـریدیم

.

دلــ نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه ی بامــی که پـریدیم ، پـریدیم

.

رم دادن صـید خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم

.

کوی تو که باغ ارم روضه خلد است

انگار که دیدیم ندیدیم ، ندیدیم

.

سد باغ بهار است و صلای گل و گلشن

گر مـیوه ی یک باغ نچیدیم ، نچیدیم

.

سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافلــــــ

هان واقف دم باش رسیدیم ، رسیدیم

.

وحشی سبب دوری و این قسم سخن ها

آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شـنیدیم !

.

.

.

پی نوشت :

کوی تو که باغ ارم روضه خلد است !

با اینکه هنوز بر سر پیمان خود برای دیدن یک فیلم در هفته مانده ام ، اما حقیقت این است که شعر برایم چیز دیگری ست ، هارمونی ای برای بیان ... من شعر را فراتر از سینما یافتم ، آنجا که مفهومی در چند خط می گنجد و برای بیانش دو ساعت فیلم ، شاید ناتوان ....