مرگ تو را باور نمیکنم ...

انقدر لا به لای خصوصیات اخلاقی و فعالیت های علمیت, محاسن پیدا کردم که تو شدی یکی از معدود هم دوره ای هایم که باور داشتم راه را درست رفته ای ..

می دانی ؟ خبر بیماریت را که شنیدم خود در بستر بیماری بودم . وقتی بی تابیِ بیماریِ خودم را با آیه  : " و لا تسقط من ورقه الا یعلمها " آرام میکردم , برای تو فقط شفا می خواستم, شفا ...

اما ...

امروز ناباورانه تو را از دست دادم ... روحت شاد.

من ای صبا 

ره رفتن به کوی دوست ندانم

تو میروی به سلامت ؛

سلام ما برسانی