متن هایی برای هیچ

کتاب "متن هایی برای هیچ " اثر ساموئل بکت نویسنده ی ایرلندی را این هفته به پایان رساندم. فهم کتاب برایم آسان نبود و در واقع از این همه تشبیهات و پارادوکس ها در کتاب خسته شدم. از خواندنش لذت کافی نبردم!

ساموئل که از مریدان جیمز جویس است از نوشته هایی که برای فهم, ساده نیست جانبداری میکند. و البته که در این سبک از استاد خود نیز پیشی میگیرد..

درست است که این کتاب را نپسندیدم اما با سبک بکتی آشنا شدم. سبک حذف ساختار جملات , جمله ای در قالب کلمه ! .. و این کتاب گویی بر هیچ انگاری تاکید داشت و پر بود از پارادوکس هایی چون بود و نبود - هستی و نیستی. این طور به نظر میرسد که حتی ترجمه و برگردان ای نوع نگارشها نیز کار دشواری باشد!

از لابه لای همین کتاب :

 یا با هم قدم میزنیم, دست در دست, ساکت, غرق دنیاهای خودمان, هرکس غرق دنیاهای خود, دست در دست فراموش شده. اینطور است که تا حالا دوام آورده ام. و امروز عصر هم انگار باز نتیجه می دهد, در آغوشم هستم, من خود را در آغوش گرفته ام , نه چندان با لطافت, اما وفادار, وفادار. حالا بخواب, گویی زیر آن چراغ قدیمی, به هم ریخته, خسته و کوفته, از این همه حرف زدن, این همه شنیدن, این همه مشقت, این همه بازی!