بانوی موسیقی و گل

سرش توو لپ تاپ و هد ست توو گوشش بود که چایی رو براش گذاشتم رو میز ..

چشمای خیسش رو که دیدم ترسیدم و سریع سرم رو به سمت صفحه نمایش بردم که ببینم چی می بینه که به خاطرش حالش اینجوری شده

یه کلیپ درست کرده بود از تمام عکسایی که از روزای اول آشنایی گرفتیم تا الانا ، آهنگ "تندیس" رو هم گذاشته بود رو کلیپ ...

پی نوشت 1:

+ دارم زودتر از تو میرم واسه کارای عروسی ؛ ... مگه قراره برم بمیرم حامدم ؟

- من چیزی بهت گفتم بانو ؟ فکر نبودنت داره اذیتم میکنه ...

+ میخوای نرم ؟ اصلا میخوای بی خیال عروسی بشیم ؟

- نه برو .. توی کلیپ دو نفره مون به فیلمبردار سفارش کن این آهنگ رو کار کنه

* به نظرم این آهنگ به درد کلیپ دو نفره نمیخوره ، اما توو اون شرایط چیزی جز "چشم" کار ساز نیفتاد

پی نوشت2 :

خدا کنه دیگه هیچ وقت اشکاشو نبینم، حتی از سر عشق ... قلبم به درد اومد.

پی نوشت 3:

چیزایی داشتم که تا داشتمشون حواسم بهشون نبود , مثل خواهری که براش مادری کردم و حالا ندیدنش قلبم رو فشرده میکنه

مثل کتابخونه ی شخصیم .. مثل قدم زدنهای پاییزیم بین ولیعصر تا تجریش ... مثل قهوه های کافه نادری , نوستالزیک ترین قهوه خانه ی شهرم.

خدا کنه بتونم بین تمام شلوغیهام این سه کار رو واسه دل خودم انجام بدم 

1) سر زدن به محک و کارایی که اونجا دارم.

2) ولیعصر تا تجریش رو پیاده روی کنم به یاد تمام خاطراتی که توو گذشته جا گذاشتم توو این مسیر ( 2 ساعت و 42 دقیقه )

3) به کافه نادری برم ... بو بکشم عطر فضایی رو که جلال ها , صادق و فروغ ها به خودش دیده .. من به این آدمها همیشه مدیونم ... من به خیلی آدمها توی شهرم مدیونم که به من لزوم تفکر کردن رو تزریق کردن

پی نوشت 4:

بماند به یادگار , آهنگ انتخابی همسر واسه کلیپ دو نفرمون