پر از خوشمزگی :)

چند باری هست که به این بازار محلی ِ سر پوشیده , رفتم ...

جایی که از بیشتر ملیت ها توش غرفه وجود داره و هر کشوری توی غرفه ی خودش ، غذای کشور خودش رو به فروش می رسونه

بعضا افراد داخل غرفه , لباسای کشور خودشون رو هم تنشون میکنند ... یه جای خوبیه برای اینکه مردم جمع بشن و فقط بخورند یه دل سیر

و البته با فرهنگ و غذاهای کشورهای همدیگه آشنا بشن و لذتش رو ببرن...

این دائمی بودنشم هم خیلی خوبه ... اینکه مختص یه هفته یا دو هفته نیست , عالیه به نظرم.

دیشب بعد یه هفته ی پر استرس , رفتیم به این بازارِ غذا ...

این بار یه غذای تایلندی سفارش دادیم با حامد ... بهش گفتم به نظرت چرا چنین مکانی توی کشور ما وجود نداره؟

مگه مکانهایی این چنینی با دین ما تضاد داره؟ یا با فرهنگ ما همخونی نداره ؟ یا مثلا تهران پتانسیل داشتن چنین مکانی یا اداره اونو نداره؟ یا نکنه این چنین شادی هایی برای ملت مضره ؟ واقعا قضیه چیه! ؟؟ 

 

* همین جوری که داشت سعی میکرد تا بتونه با چوبای تایلندی (essstäbchen) غذا بخوره ، بهم میگه :

بانو ! هر چیزی اول باید فرهنگش بیاد ، ما فعلا نمایندگان ملتمون انقدر از وجود یه زن خارجی ذوق زده میشن که باهاش عکس یادگاری میگیرن !! بعد تو میگی این همه زن خارجی بیاد غرفه بزنه توو ایران ؟!!!

 

قانع نشدم از حرفش ... خب این فرهنگ کی و چه جوری قراره بیاد؟ مگه فرهنگ اصلا خودش پا داره که بیاد؟ 

 

* pad thai سفارش دادم با سس سویا ... یه جورایی دارم گیاهخوار میشم ..‌

دفترچه یادداشت ری را...