یکی از همین روزا ...

: خودت عشقی بانو ! ....  می دونستی چقدر دوستت دارم ؟ ممنونم که هستی

- تو هم می دونستی من عشق رو با تو تجربه کردم ؟؟ اگه نبودی من خودم رو تا این اندازه نمی شناختم ... لایه هایی از من با تو پیدا شد ... عشق به رنگ توست .... به رنگ چشمهای زیتونی تو ....

من توو یه دفترچه یادداشت , دور از چشم تو , گاهی از تو می نویسم  .. اونجا تو رو " زلال همیشه دست نیافتنی " خطاب میکنم.

: چرا دست نیافتنی ؟ !! من که دست یافتنی تو ام بانو !

آغوش تـو آرام‌ترین خانة دنیاست

آرام‌ترین خانه ز دستان خزان دور 

 پی نوشت : توو این وانفسای عشقهای زمینی که عمرش به چند ماه به زور می رسه , این جملات چقدر می تونه ابتدایی و عادی جلوه کنه ...

اما برای من و تو این مکالمات چقدر میتونه شیرین باشه وقتی می دونیم سالها از این عشق میگذره  ... و هنوز رنگ و بوی تازگیش رو حفظ کرده  ... خدا را شکر.