3

صبح شال و کلاه کردم، تا به تاریخ سفر کنم ، و گذشته را بنگرم !

از متروی میدان توپخانه پیاده شدم و به گشت و گذار در همان حوالی پرداختم ... همان جایی که به دستور امیر کبیر ساخته شد و آنقدر وقایع مهم در آن رخ داده که گویی روح تاریخ هنوز در همان حوالی پرسه می زند.

.

بعد از چند ساعت گشتن در تهرانِ قدیم، و گذرِ گردشگریِ باب همایون و لاله زار ، حوالی ظهر خودم را به موزه بانک ملی رساندم ... فکرش را نمیکردم که انقدر آن فضا حرفه ای و کار بلد طراحی شده باشد.

ذره بین را روی هر سکه و اسکناس که میکشیدی ، روی مانیتور توضیحاتش را نمایش میداد.

اولین چک و سفته ها ... اولین اسناد ووو ...

از موزه آنقدر لذت بردم که در انتها خودم را به مدیر موزه که در حال خارج شدن از موزه بود رساندم ، تا سپاسگزاریم را به طور مستقیم برای ایجاد چنین فضای با کیفیت و کارمندان کار بلدش ابراز کنم.

.

تا یادم نرفته بنویسم: عکس تمام مدیران بانک ملی از قدیمِ دور تا به امروز با توضیحات ، روی دیوار یکی از اتاقهای موزه نقاشی شده بود.

خنده ام گرفت وقتی عکس خاوری را آنقدر بزرگ آنجا دیدم !! فکر کردم که حتما او هم از ته دل دارد به ریش من و ما می خندد !!

.

.

سر راهِ رفتن به نوستالژیک ترین کافه ی تهران ، از پیرمرد دستفروشی که از فرط سرما پتویی دور خودش پیچیده بود، کتابی خریدم ... دروغ نگویم نقاشیِ روی جلدِ کتاب بیشتر از حرفهای پیرمرد در مورد محتوای کتاب ، مرا برای خرید آن کتاب به وجد آورد.

.

کتاب به دست ، خودم را به نسلِ نخستین کافه های تهران ، کافه نادری رساندم ... همان جایی که شاهد اتفاقات سیاسی بسیاری بوده است.

اینجا هر بار که روی این صندلی های چوبیِ طرح لهستانی می نشینم ؛ گویی صدای قدمهای جلال و لحن غمگین فروغ و شعرهای نوی نیمایی را با وضوح بیشتر می شنوم.

در جای همیشگی ام - گوشه دنج - نشستم و تماشا کردم.

بعدتر به حیاط می روم تا سیگار ممنوعه ام را بکشم... از پشت دود سیگار به آبنمای فیروزه ای خاموشِ وسط حیاط می نگرم که یادآور روزهای پر رونق این بخش از کافه است، با آن سنِ قدیمی معروفش.

.

.

photo by me

photo by me

.

حوالی هفت شب به خانه برمیگردم ...

امروز تنها گردی و تهران گردی خیلی به من خوش گذشت !

.

.

.

خود زنی :

* روبه روی کافه ، از کنار سفارت انگلیس رد میشوم ... تمام دیوارهای عریض و طویلش با رنگهای مختلف پُر بود از خود زنی.